Anna Magrietha

Details over het schip Anna Magrietha, BHS nummer 10591

Algemene gegevens

BHS-nummer Scheepsnaam Type schip Gebouwd van Bouwjaar Werf Plaats van de werf 10591 Anna Magrietha steilsteven ijzer in 1923 R. van de Werf Smilde

Gebied en vracht

Oorspronkelijk vaargebied Oorspronkelijk soort vracht Huidige ligplaats Drenthe - Amsterdam Turf later diverse vrachten. Den Bosch en omgeving, Heusden, afgedamde Maas

Korte geschiedenis van dit schip

De Anna Magrietha is in 1923 gebouwd in opdracht van de fam. Stam uit Meppel voor eigen turf handel vanuit Drenthe op het westen van het land. De tonnenmaat bedroeg 153 ton. Een van de grootste schepen die het achterland van Drenthe kon bereiken. Tot aan de 2e Wereldoorlog heeft het schip zonder motor gevaren. Na de oorlog werd de eerste motor geplaatst. Begin jaren vijftig van de vorige eeuw werd het schip verlengd tot de toenmalige maximale lengte van het Apeldoorns kanaal (30m). De den werd verhoogd, Kalff dekken aangebracht en een stuurhut geplaatst. Het laadvermogen was nu toegenomen tot 248 ton. Tot in de jaren '70 heeft het schip in deze vorm vervolgens onder diverse eigenaren en namen gevaren. Rond 1980 is de restauratie gestart. De originele naam kwam weer terug, de den werd verlaagd, het stuurhuis verwijderd en het schip werd weer ingekort tot de originele lengte. Sinds eind jaren 80 is de Anna Magrietha weer onder zeil.

Illustraties:

Klik op de thumbnail voor een grotere illustratie (opent in een nieuw venster).

De Anna Magrietha in de museuamhaven in Woudrichem Gemaakt op/in: 15 juli 2010, museumhaven Woudrichem Copyright © voorbehouden aan de eigenaar van deze afbeelding. Klik op de thumbnail voor een grotere illustratie (opent in een nieuw venster).

zeilend op het Ijsselmeer Gemaakt op/in: 12 augustus 2011 Foto: Roel Buis. Klik op de thumbnail voor een grotere illustratie (opent in een nieuw venster).

Drooggevallen bij schiermonnikoog Gemaakt op/in: 24 augustus 2011 Foto: Tienke Sminia. Klik op de thumbnail voor een grotere illustratie (opent in een nieuw venster).

zeilend op het wad Gemaakt op/in: augustus 2011 Foto: Tienke Sminia. Klik op de thumbnail voor een grotere illustratie (opent in een nieuw venster).

Maten

Lengte Breedte Diepgang Holte Tonnage Hoogte mast 25 m 67 cm 5 m 10 cm 0 m 90 cm – 153,000 ton 19 m 00 cm

Motoren:

Merk Type Serienr. Bouwjaar Nieuw of gereviseerd? Jaar geplaatst Jaar afgedankt Klöckner Deutz FM 517 – 1952 – – –

Merk Type Serienr. Bouwjaar Nieuw of gereviseerd? Jaar geplaatst Jaar afgedankt Deutz 6 FM 1013 – 2001 – – –

Verhalen over dit schip:

Na ruim 2 jaar zoeken naar een schip (liefst klipper) om mee te varen en te bewonen belanden we via een advertentie in Rheden - de Steeg. Vanaf de weg keken we op een zijarm van de IJssel waar diverse woonschepen lagen afgemeerd. Daartussen lag een schip dat we erg mooi vonden (bij nader onderzoek het schip van de advertentie): er was geen twijfel meer mogelijk, dit schip moest het worden! Het was een steilsteven lengte 29.90, breedte 5.10, tonnemaat 181, gebouwd te Smilde in 1923. Na eindeloos gezeur met diverse banken werd de "Anna Magrietha" in april '83 ons eigendom met de bedoeling het te restaureren. Wel even wennen: een schip van 30 meter als je niet groter dan een 16 kwadraat gewend bent. Nadat een oude schipper stellig beweerde dat het schip verlengd was hebben we de scheepsmetingsdienst geraadpleegd. En inderdaad het schip was gebouwd op 25.69 meter, tonnemaat 153.867. Uit de gegevens bleek ook dat het schip tot 1946 zonder motor had gevaren, in 1954 was verlengd en er twee jaar later kalfdekken in gelegd waren en de den verhoogd was. Tot halverwwege de jaren 70 bleef het schip in de beroepsmatige vaart. Begin jaren tachtig werd een begin gemaakt met de restauratie: de den werd weer verlaagd, de kalfdekken verdwenen en het mastdek met mastkoker opnieuw geplaatst. Winter 83/84 konden we het schip ruilen tegen een kompleet getuigde tjalk. Ons schip zou dan vervolgens als tweemaster in de charter terecht komen. Aangezien we vonden en vinden dat er al genoeg schepen het oorspronkelijke karakter verloren hebben tijdens het weer onder zeil brengen (zie ook de reunie) hebben we dit aanbod afgeslagen. Het in oorspronkelijke staat terug brengen hield voor ons dus ook in het schip in te korten. Inkorten dus: dat betekende voor ons 4.20 meter eruit en dus een ruimteverlies van ongeveer 21 cub.meter aan oppervlakte van de toekomstige woonkamer en een flinke aanslag op de bankrekening. Daar stond tegenover een schip met meer zeeg, een korter schip dus handzamer en vergroting van ons vaargebied (b.v. sluis van Makkum, 28 meter ongeveer). Januari '86: daar we de motor ook tijdelijk naar de slaapkamer hadden verhuist werd het een sleeptochtje van het Amsterdamse Oosterdok door het ijs naar Zaandam. Op de helling en het mes erin. Eerst wel even goed uitmeten welk stuk je er tussenuit gaat halen. Een vlak met een knik of een gangboord met een opstapje is nu niet direkt een fraai gezicht. Nu bleek ook dat het schip niet geheel symetrisch is. De holte aan bakboord bleek ongeveer 2 cm groter dan aan stuurboord. Daar het aan boord klimmen via een ladder wel erg vermoeiend was werd besloten eerst een flinke deur uit de romp te snijden zodat je gemakkelijk in en uit kon lopen. Gezien het feit dat de werfkraan niet meer dan 2 - 3 ton kon tillen werd het in te korten gedeelte in stukken van 2 bij 3 meter gesneden, wat overigens ook handig was voor de schrootcontainer. Binnen een paar uur ligt dan 4 meter van je schip in de schrootbak. Nu kan je eindelijk eens op je gemak de dikte van het vlak controleren, vooral ook handig voor mensen die de moderne electronische diktemeter niet vertrouwen. Wel jammer dat je bij het inkorten het beste stuk er tussenuit haalt. Vervolgens komt het grote moment, het voorschip wordt langzaam naar het achterschip gereden. Voor het eerst zie je je schip op de oorspronkelijke lengte. Als het goed uitgemeten is sluiten de gangboorden, het vlak, het potdeksel en het berghout weer netjes aan. Nu is het een kwestie van goed uitrichten zodat het voorschip recht voor het achterschip komt te staan zodat je straks niet met een soort van banaan vaart die konstant bakboord dan wel stuurboord uit wil. Vervolgens de naad netjes glad en lasklaar slijpen en hier en een vijzeltje plaatsen waarna het lassen kan beginnen. Nadat we de schroef verwisseld hadden en alles een teerbeurtje had gehad ging het schip weer te water. Nu bleek pas echt hoe lelijk het stuurhuis op het schip stond zodat we direkt besloten de stuurhut nog voor het 30-april feest van de museumhaven Amsterdam te verwijderen. De werfbaas wilde dit klusje voor zo'n 400,-- ook wel doen. We besloten het zelf maar te doen hetgeen alleen wat slijpschijven, zuurstof en zweetdruppeltjes koste. Al met al een leuke ervaring dat inkorten waar we achteraf geen moment spijt van gehad hebben.

Bijzonderheden

origineel uiterlijk. volledig onder zeil